Koła Koronkowe
Pomysł Kół Koronkowych pojawił się jako wspólnotowa forma modlitewna podobna do funkcjonowania Róż Różańcowych. Celem działania Kół Koronkowych jest szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego.
Zasady działania
Kół Koronkowych
Koło składa się z dziewięciu osób odmawiających codziennie koronkę do Miłosierdzia Bożego oraz modlitwę przeznaczoną na jeden dzień z dziewięciu dni nowenny
do Miłosierdzia Bożego.
Każda osoba odmawia inny „dzień” nowenny, dlatego w efekcie codziennie odprawiona jest cała nowenna.
Do założenia Koła koronkowego potrzebna jest zgoda proboszcza parafii.
Członkowie Koła spotykają się według ustalonego wcześniej harmonogramu,
by wymieniać się dniami nowenny (np. co miesiąc). Spotkania te powinny mieć charakter modlitewno-formacyjny.
Za przygotowanie spotkania jest odpowiedzialny przewodniczący Koła, on wybiera temat, prowadzi rozważania i dyskusje. Tematy na nich poruszane powinny być związane z zagadnieniem Miłosierdzia Bożego, życiem i objawieniami s. Faustyny oraz losami ks. Michała Sopoćki, a także winny dotyczyć uczynków miłosierdzia, przez działalność charytatywną w parafii.
Koła są przeznaczone dla różnych grup wiekowych, w zależności od chętnych w danej parafii.
Koła dziecięce różnią się tym, że w skład wchodzi pięcioro dzieci i codziennie odmawiają one jeden dziesiątek koronki. Oczywiście pod kontrolą i z pomocą osoby dorosłej.
https://www.faustyna.pl/zmbm/nowenna-do-milosierdzia-bozego/
Święta siostra Faustyna Kowalska
Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 roku w małej wsi Głogowiec, w parafii Świnice Warckie niedaleko Łodzi. Pochodziła z wielodzietnej rodziny, miała dziewięcioro rodzeństwa. Rodzice Marianna i Stanisław Kowalscy zajmowali się gospodarstwem rolnym. Ojciec dodatkowo był stolarzem.
Helenka od najmłodszych lat pomagała rodzicom. Opiekowała się młodszym rodzeństwem. Była dzieckiem niezwykle pogodnym i radosnym. Chętnie uczestniczyła
także w nabożeństwach.
Podczas przygotowań do Pierwszej Komunii zwierzyła się księdzu, że ukazuje się jej Pan Jezus. Wzięto to za objawy niedożywienia i zlekceważono wypowiedzi dziecka.
Gdy miała 16 lat została wysłana do Łodzi i tam pracowała jako służąca w bogatym domu.
Pewnej niedzieli w parku znowu zobaczyła Jezusa, który polecił jej wyjazd do Warszawy i wstąpienie do klasztoru. Nie odmówiła Panu Jezusowi, mimo protestów najbliższych. Pojechała do Warszawy, a tam przypadkowo spotkany ksiądz pomógł jej znaleźć siostry Matki Bożej Miłosierdzia. Została tam jednak przyjęta dopiero po roku. Pracowała więc jako służąca w Warszawie. Odbyła postulat w warszawskim klasztorze i wyjechała na dwuletni nowicjat do Krakowa, do sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach.
W zakonie przyjęła imię Faustyna, a jej pobyt w klasztorach w Krakowie, Warszawie, płocku, Wilnie trwał w sumie trzynaście lat, do jej śmierci. Pełniła obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki. Często chorowała, bo osłabiała ją rozwijająca się gruźlica płuc i choroby przewodu pokarmowego. Ponad 8 miesięcy spędziła w szpitalu na Prądniku w Krakowie.
Święta siostra Faustyna doświadczyła jednak nadzwyczajnych łask: objawień, ekstaz, daru bilokacji, ukrytych stygmatów, czytania w duszach ludzkich.
Objawienia Pana Jezusa wiązały się z zasadniczym zadaniem siostry Faustyny, czyli przekazania Kościołowi i światu orędzia Miłosierdzia, które jest przypomnieniem biblijnej prawdy o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka, wezwaniem do zawierzenia Mu swego życia i czynnej miłości wobec bliźnich.
Pan Jezus przez Faustynę przekazał nowe formy kultu: obraz Jezu ufam Tobie, święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego i modlitwę w chwili Jego konania na krzyżu, zwaną Godziną Miłosierdzia.
Siostra Faustyna zmarła 5 października 1938 roku w klasztorze w Krakowie-Łagiewnikach, mając 33 lata. Pozostawiła po sobie Dzienniczek i określenie „sekretarka Bożego Miłosierdzia.
Jan Paweł II napisał, że w wieku wielkich totalitaryzmów Siostra Faustyna stała się rzeczniczką przesłania, że tylko Boże Miłosierdzie jest siłą zdolną zrównoważyć ich zło. „Dzienniczek” nazwał ewangelią miłosierdzia pisaną w perspektywie XX wieku, która pozwoliła ludziom przetrwać niezwykle bolesne doświadczenia tych czasów.
18 kwietnia 1993 roku Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał beatyfikacji siostry Heleny Kowalskiej, a 30 kwietnia 2000 roku kanonizacji. Relikwie siostry Faustyny znajdują się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
